اثر رژیم کم غذائی در میش های قره گل دنبه قطع شده

آزمایش انجام شده نشان میدهد که از نظر اقتصادی قطع دنبه در مورد بره های پرواری نر و ماده قابل توصیه است . همچنین انجام آن کیفیت اسپرم را در قوچ بعلت ایجاد حرارت مناسب تر در اطراف بیضه ها بالا می برد. از طرف دیگر گوسفند دنبه دار بومی محتملا" بعلت ذخیره چربی و مصرف آن به عنوان یک منبع تولید انرژی، در موقع کم غذائی ناشی از خشکسالی هائی که در اکثر نقاط ایران زیاد اتفاق میافتد، مناسب تر از سایر نژادهای بدون دنبه خارجی در شرایط آب و هوائی ایران میباشد. با توجه باهمیت گوسفند دنبه دار بومی از یکطرف و محاسن قطع دنبه از طرف دیگر هدف از این آزمایش مقایسه مقاومت در مقابل کم غذائی میشهای دشتی دنبه قطع شده و دنبه دار می باشد. تا در صورت عدم تغییر در مقاومت گوسفندان دنبه قطع شده در مقابل کم غذائی بتوان انجام آنرا در گله های تجارتی بدون توجه باینکه بره ها در آبیه بعنوان پرواری یا دشتی مورد استفاده قرار می گیرند توصیه نمود. باین منظور تعداد پنجاه راس میش قره گل یکسال و دو ساله که نصفشان در هفته اول بعد از تولد قطع دنبه شده بودند بطور تصادفی در قفسهای انفرادی قرار داده شدند. پس از یکدوره پنجاه روزه مقدماتی که همگی از یک جیره مخلوط آرد شده بدلخواه تغذیه شدند دوازده راس از دنبه قطع شده ها و سیزده راس از دنبه دارها تحت رژیم کم غذائی قرار گرفتند، بدین ترتیب که ظرف 20 روز اول میزان غذا بتدریج از 1180 گرم به 700 گرم و ظرف 20 روز چهارم از 700 به 300 گرم در روز تقلیل داده شد. بقیه بهمان ترتیب دوره مقدماتی بطور آزاد غذا داده شدند. هر 20 روز یکبار حیوانات وزن شده، نمونه خونشان برای اندازه گیری درصد چربی کل، گلوکز و اجسام ستونی گرفته می شد. روز صدم آزمایش تمام میشها ذبح و وزن لاشه، کله، دست و پا، امعا و احشا چربیهای داخلی اندازه گیری شد. پس از چهل و هشت ساعت نگهداری لاشه ها در حرارت 2-5 درجه سانتی گراد، مجددا" لاشه ها و نیز دنبه های جداشده نشان توزین و ضخامت چربی زیرپوستی روی دنده دوازده اندازه گرفته شد. همچنین درصد چربی جگر و سهتا از ماهیچه های بزرگ بدن محاسبه گردید. میشهای دنبه دار و دنبه بریده ای که تحت رژیم کم غذائی بودند در هیچیک از موارد اندازه گیری فوق با هم اختلاف مشخص آماری نداشتند. تنها قطع دنبه باعث کاهش چربی در محل دنبه و ازدیاد چربی در اطراف اندامهای داخلی و زیرپوست شده بود. رژیم کم غذائی بطورکلی و بدون در نظر گرفتن اثر قطع دنبه باعث کاهش وزن بدن واجزاء منشکله آن گردید. در این مورد 50 درصد کاهش در وزن دنبه، 9ˆ46 درصد در چربی داخلی و 2ˆ31 درصد درچربی زیرپوستی مشاهده شد. همچنین در نضمن آزمایش مشاهده گردید که رابطه معکوسی بین وزن زنده حیوان و درصد اجسام ستونی در خون وجود دارد.